Die chlini Dita stoht verlore
im Lädeli grad näbedra
vom Ferielager i de Bärge
und luegt die schöne Sachen a
Am liebschte würd sie heime fahre
s’Lager, das isch nüt für si
gäb‘s nid das Maitli, wo si plooget
wär‘s villicht no andersch gsi
S‘Lädeli isch wien‘en Troscht
mit sine schöne Sache
und Dita weiss denn plötzlich au
was sie chönnti mache…
Ich chauf mir doch es Souvenir
vo mim Feriebatze
und Eis für alli, wo dihei
das würdet‘s sicher schätze
Natürlich längt das Gäld nid wiit
nur grad für’s Murmeltier
es bitz enttüüscht drückt si’s an sich
du Chlises – ghörsch jetzt mir.
Am Obe nimmt sie alle Muet
goht und frogt de Leiter
„chasch du mir nid…?“
„doch doch, ich chan
es bitzeli chan i“, seit er
Jede Tag chauft Dita jetzt,
im Lädeli es Gschänkli
am Obe sitzt si gwöhnlich denn
bim Leiter uf em Bänkli
Und de git ihre immer wieder
no en Batze druf
bis eines Tages meint er denn
„Maiteli, jetzt isch Schluss!“
Schluss isch‘s au mit Lagerläbe
Dita isch so froh
d’Gschänkli het si alli packt
d‘Eltere sind scho do
Fröhlich seit sie jedem „tschüss“
jetzt cha si wieder lache
und dihei – was werdet‘s ächt
für grossi Auge mache?
Wenn Dita denn us ihrem Sack
die schöne Gschänkli nimmt
und jede vor Familie
vo ihre eis bechunnt?
De Vati ladet d‘Koffer uf
„hesch au nüt vergässe?
Mir wei fahre,“ seit er denn
„und nöime no go ässe.“
Dita isch versöhnt mit sich
es isch doch ganz guet gloffe
do chunnt de Lagerleiter no
und sait:
„Ei Rächnig wär no offe…“
Bildquelle: https://de.123rf.com/